Αμάντο, Χόρχε

(Jorge Amado, Ιλιέους, επαρχία Μπάια 1912 – 2001). Βραζιλιάνος μυθιστοριογράφος. Στα πρώτα του έργα (Κακάο, 1933 και Ιδρώτας, 1934)περιγράφονται οι κοινωνικοί αγώνες και οι πολιτικές διεκδικήσεις των εργατών της πόλης και της υπαίθρου. Στα Μυθιστορήματα για την Μπαΐα αφηγείται, συχνά με ποιητική διάθεση, τη σκληρή ζωή και τα προβλήματα της φτωχολογιάς χρησιμοποιώντας έντεχνα στοιχεία από τη λαϊκή παράδοση των νέγρων Βραζιλιάνων. Το 1930 μετέχει στους αγώνες της Εθνικοαπελευθερωτικής Συμμαχίας και μετά την επιβολή της δικτατορίας του Βάργκας (1937-38) φυλακίζεται και αυτοεξορίζεται (1941-42). Γράφει τη βιογραφία του ρομαντικού ποιητή Α. Κάστρο Άλβις και το 1945, μετά την επιστροφή του στη Βραζιλία, εκλέγεται βουλευτής του κομουνιστικού κόμματος της Βραζιλίας. Το 1946 δημοσιεύει το μυθιστόρημα Κόκκινα φιντάνια,στο οποίο απεικονίζει με συναρπαστικό τρόπο, ακολουθώντας τη μέθοδο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, την αντίδραση των Βραζιλιάνων αγροτών προς τους ιδιοκτήτες των φυτειών. Από το 1948 έως το 1952 ζει και πάλι αυτοεξόριστος στη Γαλλία και την Τσεχοσλοβακία και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα στο πλαίσιο του κινήματος των Οπαδών της Ειρήνης. Στο μυθιστόρημά του Υπόγειο της λευτεριάς (1952) αποτυπώνει με αδρό τρόπο τον ηρωισμό των απλών Βραζιλιάνων εργατών που μάχονται κατά της οικονομικής εξαθλίωσης και της πολλαπλής καταπίεσης της ντόπιας ολιγαρχίας. Το 1951 τιμήθηκε για το έργο του με το βραβείο Λένιν «για την εδραίωση της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς», ενώ το 1961 έγινε μέλος της Ακαδημίας της Βραζιλίας. Ο Βραζιλιάνος λογοτέχνης Χόρχε Αμάντο, την εποχή που κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Τζουμπιαμπά» (1935).